Z głębokim żalem i smutkiem żegnamy naszego nieodżałowanego kolegę
mgr inż. Włodzimierza Główczaka.

Włodzimierz Główczak urodził się 5 lipca 1932 r. Studiował na Wydziale Budownictwa Lądowego Wydziałów Politechnicznych AGH w Krakowie. Dyplom magistra inżyniera budownictwa lądowego w specjalności konstrukcje budowlane uzyskał w 1957 r. na utworzonej już Politechnice Krakowskiej.

Już w okresie licealnym terminował u renomowanych krakowskich architektów i inżynierów, co wpłynęło na Jego wielkie rozmiłowanie w sztuce i architekturze, które jest widoczne w całym życiu zawodowym. Brał udział w pracach projektowych odbudowy i rekonstrukcji romańskiej rotundy w Cieszynie, restauracji XIV-wiecznego zamku w Będzinie, konstrukcji sklepień i wyposażenia wnętrz budowanej wówczas Katedry Śląskiej w Katowicach oraz konstrukcji kilku budynków mieszkalnych i przemysłowych.

Jeszcze przed otrzymaniem dyplomu rozpoczął pracę w Krakowskim „Energoprojekcie” jako starszy asystent projektanta stalowych konstrukcji wsporczych. W 1957 roku podjął pracę jako inżynier budowy i montażu w Krakowskim Przedsiębiorstwie Konstrukcji Stalowych i Urządzeń Przemysłowych „Mostostal”, a już rok później zajął się projektowaniem konstrukcji stalowych, tworząc zręby utworzonej pracowni projektowej w przedsiębiorstwie wykonawczo-montażowym. Przechodząc szybko kolejne szczeble stanowisk, swoją działalność zawodową związał nieprzerwanie z „Mostostalem”, konstrukcjami stalowymi, zwłaszcza mostami.

W latach 1969–1971 odbył studia podyplomowe w zakresie teorii konstrukcji na Wydziale Budownictwa Lądowego PK. Później (w latach 1973–1976) odbył studia doktoranckie z zakresu konstrukcji i materiałów budowlanych na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Krakowskiej, gdzie otworzył przewód doktorski z tematem „Zagadnienia współpracy wręgi z poszyciem w stalowych belkach powłokowych”. Niestety, ze względów losowych, obrona tej pracy nie doszła do skutku.

W 1962 roku przeszedł do Biura Studiów i Projektów Konstrukcji Stalowych „Mostostal” w Warszawie jako starszy projektant i kierownik zespołu w Pracowni Krakowskiej, a od 1972 roku pracował w Centralnym Ośrodku Badawczo-Projektowym Konstrukcji Metalowych „Mostostal” w Warszawie kierując pracownią w Oddziale Krakowskim.

Zaprojektował liczne obiekty, pełnił nadzory autorskie, przeprowadzał próbne obciążenia ważniejszych obiektów mostowych, włączał się również w procesy inwestorskie. Poniżej przedstawiono Jego znaczniejsze obiekty mostowe.

• 1958 – stalowy wiadukt w Krakowie (rozpiętość 31 m) o pierwszej w Polsce konstrukcji skrzyniowej z płytą ortotropową (współprojektant),
• 1959 – stalowy most drogowy klasy II przez rzekę Rabę w Uściu Solnym (4-przęsłowy, długość 96 m), drugi w Polsce most skrzyniowy z płytą ortotropową (współprojektant),
• 1959 – ukośny stalowy wiadukt drogowy klasy I nad stacją kolejową w Trzebini (ustrój 3-przęsłowy o przekroju skrzynkowym, z płytą ortotropową (długość 147,4 m),
• 1961 – stalowy kratowy, obrotowy most przeładunkowy w KWK w Wilchwach o długości 50 m,
• 1967 – most drogowy klasy II, blachownicowy, zespolony z płytą żelbetową, sprężony strzałką ugięcia, przez rzekę Białą w Lubaszowej koło Tarnowa; długość 123 m,
• 1972 – most przez fosę zamkową w Lidzbarku Warmińskim, długość 33 m, zapewniający przejazd z podzamcza do zamku; konstrukcja nośna stalowa, dekoracyjnie obudowana drewnem wg wymagań konserwatora,
• 1982 – projekt i montaż stalowego wiaduktu tramwajowego w Krakowie; konstrukcja w łuku pionowym i poziomym, 8 przęseł, nad torami 4-przęsłowa belka ciągła (długość 197 m),
• 1985 – studium techniczne, wraz z koncepcją poszerzenia mostu Dębnickiego przez rzekę Wisłę w Krakowie z 4 do 6 pasm klasy I według PN-82/S-10030, długość 160 m (z uwagi na brak środków finansowych całego projektu nie zrealizowano),
• 1987 – projekt i nadzór akweduktu przez Wisłę w Krakowie-Przegorzałach, o konstrukcji stalowej dwudźwigarowej, w części nurtowej i części zalewowej – podwieszony jednopylonowy (długość 436,5 m); pierwsza tego rodzaju realizacja na Wiśle,
• 1990 – most drogowy 4-przęsłowy przez rzekę Dunajec w Jazowsku, klasy B, długości 217,6 m,
• 1998 – most stalowy, 4-dźwigarowy, zespolony klasy B, przez rzekę Sołę w Milówce, długości 61 m.

Brał udział w konkursach na przeprawy mostowe. W 1979 r. w konkursie SITK na most przez Wisłę w ciągu Trasy Siekierkowskiej w Warszawie otrzymał nagrodę zespołową za zajęcie miejsca od 4 do 10, a w 1999 r. w konkursie SARP na projekt mostu Pychowickiego przez Wisłę w Krakowie o łącznej długości 420,0 m uzyskał nagrodę zespołową za pierwsze miejsce.

W działalności mostowej ważny rozdział stanowiło projektowanie i realizacja kładek dla pieszych w Małopolsce. Są wśród nich:

• 1958 – kładka-most klasy IV przez rzekę Dunajec w Tylmanowej długości 78 m, o konstrukcji stalowej, podwieszonej, pierwsza tego rodzaju w Polsce (współprojektant),
• 1973 – stalowa kładka wisząca dla pieszych również w Tylmanowej o długości 106,4 m,
• 1977 – kładka dla pieszych nad ul. Lubicz w Krakowie, dostosowana do zabytkowego secesyjnego „Podkopu T. Talowskiego” z 1898 roku,
• 1981 – kładka dla pieszych nad ul. Opolską i potokiem Sudoł w Krakowie; kładka długości 135,7 m, podwieszona, jednopylonowa (współprojektant),
• 1986 – stalowa kładka wisząca przez rzekę Dunajec w Witowicach Dolnych; długość przęsła wiszącego 110 m, długość całkowita 153,5 m,

Publikował artykuły w czasopismach naukowo-technicznych i wygłaszał referaty na konferencjach na temat konstrukcji skrzynkowych w budownictwie mostowym, stalowych mostów i kładek dla pieszych oraz stalowych konstrukcji powłokowych.

Był rzeczoznawcą PZITB w specjalności technika i technologia konstrukcji metalowych od 1982 roku, a od 1994 roku krajowym rzeczoznawcą budowlanym w zakresie konstrukcji metalowych z listy wojewody krakowskiego. W 2002 otrzymał certyfikat kwalifikacyjny ZMRP do projektowania obiektów mostowych i kierowania robotami mostowymi. Jako rzeczoznawca jest autorem prawie 50 ekspertyz dotyczących obiektów inżynierskich i mostowych.

Aktywnie działał w stowarzyszeniach naukowo-technicznych. Od 1964 roku był Członkiem Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa; pełnił funkcje przewodniczącego Komisji Konstrukcji Metalowych, Komisji Projektowania, zastępcy i członka Zarządu Oddziału PZITB, działał w Komisji Rewizyjnej, w Komitecie Nagród Oddziału Krakowskiego NOT oraz w Miejskiej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej miasta Krakowa jako przedstawiciel PZITB w zagadnieniach konstrukcji.

Był członkiem założycielem Zespołu Konstrukcji Mostowych przy Komisji Budownictwa Oddziału Krakowskiego PAN. Zespół ten 21.11.1991 roku został włączony w struktury nowo powstałego ZMRP. Przez 2 kadencje, w latach 2013-2019, był Członkiem Zarządu w Oddziale Małopolskim ZMRP.

Za zasługi dla rozwoju konstrukcji stalowych w budownictwie i komunikacji mgr inż. Włodzimierz Główczak był wielokrotnie odznaczany i wyróżniany: Srebrnym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką „Za pracę dla miasta Krakowa”, Złotą Odznaką „Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych”, Złotą Odznaką „Za zasługi dla Ziemi Krakowskiej”, Złotą Odznaką honorową NOT i Złotą Odznaką PZITB.

Zmarł 7 stycznia 2024 w Krakowie w wieku 91 lat.

Kol. Włodzimierza Główczak był postacią godną najwyższego uznania w środowisku mostowym i konstruktorów metalowych. Bardzo sobie cenił współpracę ze środowiskiem naukowym Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej. Jako człowiek zawsze był otwarty do dyskusji, dzielił się swoją wiedzą i doświadczeniem z młodszym pokoleniem inżynierów.

Niech Jego postać pozostanie w naszej wdzięcznej pamięci za otwartość, społeczne zaangażowanie i chęć służenia innym.