Z głębokim żalem i smutkiem żegnamy naszego nieodżałowanego kolegę Inżyniera Stanisława Furmana.

Stanisław Furman urodził się 17 maja 1934 r. w Wysokiej Głogowskiej koło Rzeszowa. Tam też uczęszczał do szkoły podstawowej, a później do Gimnazjum Ogólnokształcącego w Rzeszowie, które ukończył w 1952 r.

Dyplom ukończenia studiów wyższych pierwszego stopnia otrzymał 20 czerwca 1956 r. na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Wrocławskiej, uzyskując tytuł inżyniera budownictwa lądowego ze specjalizacją budownictwa mostowego i podziemnego.

Pracę rozpoczął 15 sierpnia 1956 w Biurze Studiów i Projektów Lasów Państwowych w Krakowie, w Pracowni Dróg Leśnych, przy projektowaniu mostów w ciągach dróg leśnych.

Od 1 stycznia 1959 do 30 czerwca 1975 r. pracował w Wydziale Komunikacji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie: najpierw na stanowisku inspektora technicznego przy likwidacji szkód powodziowych (przede wszystkim w mostach w ciągach dróg lokalnych zniszczonych przez powódź w 1958 r.), a następnie na stanowisku starszego inspektora technicznego, pełniąc równocześnie funkcję kierownika Oddziału Dróg Lokalnych. W tym czasie odbył również studia magisterskie na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Krakowskiej, uzyskując w roku 1969 tytuł magistra inżyniera budownictwa lądowego w specjalności konstrukcje budowlane.

Następnie, do czasu reorganizacji administracji państwowej w roku 1975, pracował na stanowisku kierownika Działu Technicznego w Zarządzie Dróg Lokalnych Wydziału Komunikacji PWRN w Krakowie, kierując zespołem pracowników inżynieryjno-technicznych zatrudnionych w Oddziale Dróg Lokalnych PWRN w Krakowie i w wydziałach komunikacji powiatowych rad narodowych województwa krakowskiego, a od roku 1970 również  w powiatowych zarządach dróg lokalnych. Zajmował się koordynacją całości spraw związanych z budową i utrzymaniem dróg lokalnych oraz mostów położonych na terenie byłego województwa krakowskiego, a przede wszystkim planowaniem, projektowaniem i budową.

Ponadto zajmował się także bezpośrednio nadzorem technicznym nad budową obiektów infrastruktury drogowej (mostów i dojazdów, ścian oporowych itp.), budowanych przez byłe powiatowe zarządy drogowe województwa krakowskiego, oraz odbiorami końcowymi obiektów i oddawaniem ich do użytkowania.

W latach 1960 - 1975 pod jego kierownictwem i nadzorem zostało wybudowanych ponad 800 mostów stałych o łącznej długości powyżej 11 tys. m, położonych w ciągach dróg lokalnych, z których wiele służy do dnia dzisiejszego, a drugie tyle wyremontowano. W tym okresie, na miarę możliwości, były budowane odporne na działanie wód powodziowych mosty stałe o nowoczesnych konstrukcjach: żelbetowe, z betonu sprężonego i stalowe zespolone z płytami żelbetowymi.

Od 1 lipca 1975 r. rozpoczął pracę w Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w Krakowie, kolejno na stanowiskach naczelnika Wydziału Mostów, naczelnika Wydziału Inspekcji, a w latach 1991 - 1992 w Wydziale Budowy Autostrad krakowskiej DODP na stanowisku inspektora nadzoru nad budową mostów położonych w ciągu południowego obejścia Tarnowa.

Po reorganizacji drogownictwa w 1992 r. pracował do końca 1998 roku w Zarządzie Dróg Publicznych w Krakowie na stanowisku inspektora nadzoru w zakresie remontów i utrzymania mostów położonych w ciągach dróg krajowych. W 1999 r., przed przejściem na emeryturę, był jeszcze zatrudniony w Zarządzie Dróg Powiatu Krakowskiego.

W latach 1965 — 1975 pracował dodatkowo w Zespole Ekspertów dla Oceny Projektów Inwestycyjnych w Wojewódzkiej Komisji Planowania Gospodarczego w Krakowie, przy opiniowaniu dziesiątków projektów technicznych mostów.

W roku 1980 odbył dwutygodniowy staż w zakresie budowy i utrzymania mostów w Holandii, a w 1984 r. kilkudniową praktykę przy podnoszeniu konstrukcji nośnej kolejowego mostu kratowego przez rzekę Dunaj w miejscowości Tuli koło Wiednia w Austrii.

Niezależnie od podstawowego zatrudnienia, pracował dodatkowo w Katedrze Budowy Mostów i Tuneli Politechniki Krakowskiej na stanowisku starszego wykładowcy; w latach akademickich 1976/1979 oraz 1990/1991, prowadząc zajęcia ze studentami w zakresie projektowania mostów. Wykonywał również  samodzielne prace projektowe i weryfikacyjne obiektów inżynierskich.

Podsumowując okres pracy zawodowej należy podkreślić, że inż. Stanisław Furman  był zawsze związany z budową i utrzymaniem mostów oraz dróg — przy projektowaniu, wykonawstwie, budowie, nadzorach i utrzymaniu.

Od 1961 r. był członkiem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Komunikacji, gdzie od razu został przewodniczącym Koła Zakładowego przy Wydziale Komunikacji PWRN w Krakowie. Ponadto przez wiele kadencji pełnił funkcję przewodniczącego Sekcji Oddziałowej Techniki Mostowej SITK w Krakowie. Będąc prezesem Koła przy Oddziale Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w Krakowie, organizował znane wielu mostowcom, coroczne konferencje „Dni Technika”.

Od dnia powstania Związku Mostowców RP jest jego członkiem. Po utworzeniu ZMRP powierzono mu funkcję utworzenia regionalnych struktur Związku w Małopolsce. Do końca IX kadencji pełnił nieprzerwanie funkcję skarbnika w Oddziale Małopolskim Związku Mostowców RP. W uznaniu jego załug został laureatem Medalu ZMRP "Za wybitne osiągnięcia w polskim mostownictwie".

Wspominając Inżyniera Furmana pamiętamy go jako Człowieka skrupulatnego we wszystkich swoich działaniach, zarówno zawodowych jak i stowarzyszeniowych. Człowieka, w którego sercu mosty i drogi były najważniejszym dobrem służącym wszystkim ludziom, dobrem o którego jakość przez całe swoje zawodowe życie zabiegał i któremu się poświęcił.

Jego serce przestało bić 13 marca 2018 roku.

Niech pozostanie w naszej wdzięcznej pamięci za Jego otwartość, społeczne bezinteresowne zaangażowanie i chęć służenia innym.